Το σώμα κοιταγμένο απ έξω,υπνοβάτης ο παρατηρητής, ξυπνά [ο άλλος] τελειώνει η υπνοβασία.

Η πληρότητα της μέσα αλήθειας βαδίζει κατά μόνας, για τους έξω είναι εγκλωβισμένος.

Η σχιζοφρένεια του υποκειμένου μπορεί να έιναι και ερωτευμένο και να κοιτάει τον έρωτα[των άλλων;] απ έξω είναι η σύγκλιση.

Τό σώμα τού άλλου

2. Μερικές φορές μέ κυριεύει μιά ίδέα: άρχίζω νά διερευ­νώ επί μακρόν τό άγαπημένο σώμα (δπως κάνει ό άφη­γητής μπροστά σtήν ' Αλμπερτίνα πού κοιμαται). Διε­ρευνώ σημαίνει αναψηλαφώ: άναψηλαφώ τό σώμα του άλλου σάν νά θέλω νά δώ τί ύπάρχει μέσα του, σάμπως τό μηχανικό αίτιο τού πόθου μου αρισκόταν μέσα σ' αυ­τό τό άντίπαλο σώμα. (Μοιάζω μέ τούς πιτσιρίκους εκείνους πού άποσυναρμολογούν τό ξυπνητήρι γιά νά μάθούν τί εστί χρόνος). Ή επιχείρηση αυτή διεξάγετάι. μέ τρόπο ψυχρό καί εκστατικό. Είμαι ηρεμος, προσεχτι­κός, σάν νά βρισκόμουν μπροστά σ' ενα παράξενο εντο­μο πού δέν τό φοβαμαι πιά. Όρισμένα μέρη τού σώμα­τος προσφέρονται ίδιαίτερα σ' αυτή τήν παρατήρηση:οί βλεφαρίδες, τά νύχια, οί ρίζες τών μαλλιών, τά κατε­ξοχήν μερικά αντικείμενα. Είναι φανερό πώς, μ' αύτότόν τρόπο, προβαίνω στή φετιχοποίηση ένός νεκρού. 'Απόδειξη: δταν τό σώμα πού διερευνώ βγαίνει από τήν αδράνειά του, δταν αρχίζει νά κάνει κάτι, ό πόθος μου αλλάζει. Οταν Π.χ. βλέπω τόν άλλον νά σκέφτεται, ό πόθος μου παύει νά είναι διεστραμμένος καί ξαναγίνε­ται φαντασιακός. 'Επιστρέφω σέ μιάν Εικόνα, σ' ενα'Όλον: αρχίζω ξανά ν' αγαπώ.

('Αντίκριζα ψυχρά τό καθετί στό πρόσωπό του, στό κορμί του: τίς βλεφαρίδες, τό νύχι στό μεγάλο δάχτυλο τού ποδιού, τά λεπτά φρύδια, τά λεπτά χείλη, τό ασπράδι τών ματιών, τόν τάδε κόκκο όμορφιας, τόν τρόπο πού άνοιγε τά δάχτυλα καπνίζοντας. 'Ήμουν δέ­σμιος της έλξης - ή ελξη, σέ τελική ανάλυση, δέν είναι παρά τό ακραίο σημείο της απομάκρυνσης. Μέ γοήτευε αύτό τό χρωματιστό, φαγιεντιανοειδές, ύαλωμένο είδω­λο, δπου μπορούσα νά διαβάσω, χωρίς νά καταλαβαίνωτίποτε, τό α'ίτιο τοϋ πόθου μου.)

Αποσπάσματα του ερωτικού λόγου, Μπαρτ, Ρολάν, ΡΑΠΠΑΣ, 1983, σελ.88-9