Έρωτας – υπνοβασία κοιταγμένη απ’ την ανάποδη από μέσα από κει που δεν μπορούμε δηλαδή να δούμε την υπνοβασία,
Τρομερά άυπνος, αρα μήπως η συγκλιση;
Μηπως η αυπνία είναι ένα πέλαγος όπου, όπου σταθείς, υπνοβατείς;
Αλκης: δεν είναι όμως κατασκευές ολες αυτές;
Το σώμα κοιταγμένο απ έξω,υπνοβάτης ο παρατηρητής, ξυπνά [ο άλλος] τελειώνει η υπνοβασία.
Η πληρότητα της μέσα αλήθειας βαδίζει κατά μόνας, για τους έξω είναι εγκλωβισμένος.
Η σχιζοφρένεια του υποκειμένου μπορεί να έιναι και ερωτευμένο και να κοιτάει τον έρωτα[των άλλων;] απ έξω είναι η σύγκλιση.
Τό σώμα τού άλλου
2. Μερικές φορές μέ κυριεύει μιά ίδέα: άρχίζω νά διερευνώ επί μακρόν τό άγαπημένο σώμα (δπως κάνει ό άφηγητής μπροστά σtήν ' Αλμπερτίνα πού κοιμαται). Διερευνώ σημαίνει αναψηλαφώ: άναψηλαφώ τό σώμα του άλλου σάν νά θέλω νά δώ τί ύπάρχει μέσα του, σάμπως τό μηχανικό αίτιο τού πόθου μου αρισκόταν μέσα σ' αυτό τό άντίπαλο σώμα. (Μοιάζω μέ τούς πιτσιρίκους εκείνους πού άποσυναρμολογούν τό ξυπνητήρι γιά νά μάθούν τί εστί χρόνος). Ή επιχείρηση αυτή διεξάγετάι. μέ τρόπο ψυχρό καί εκστατικό. Είμαι ηρεμος, προσεχτικός, σάν νά βρισκόμουν μπροστά σ' ενα παράξενο εντομο πού δέν τό φοβαμαι πιά. Όρισμένα μέρη τού σώματος προσφέρονται ίδιαίτερα σ' αυτή τήν παρατήρηση:οί βλεφαρίδες, τά νύχια, οί ρίζες τών μαλλιών, τά κατεξοχήν μερικά αντικείμενα. Είναι φανερό πώς, μ' αύτότόν τρόπο, προβαίνω στή φετιχοποίηση ένός νεκρού. 'Απόδειξη: δταν τό σώμα πού διερευνώ βγαίνει από τήν αδράνειά του, δταν αρχίζει νά κάνει κάτι, ό πόθος μου αλλάζει. Οταν Π.χ. βλέπω τόν άλλον νά σκέφτεται, ό πόθος μου παύει νά είναι διεστραμμένος καί ξαναγίνεται φαντασιακός. 'Επιστρέφω σέ μιάν Εικόνα, σ' ενα'Όλον: αρχίζω ξανά ν' αγαπώ.
('Αντίκριζα ψυχρά τό καθετί στό πρόσωπό του, στό κορμί του: τίς βλεφαρίδες, τό νύχι στό μεγάλο δάχτυλο τού ποδιού, τά λεπτά φρύδια, τά λεπτά χείλη, τό ασπράδι τών ματιών, τόν τάδε κόκκο όμορφιας, τόν τρόπο πού άνοιγε τά δάχτυλα καπνίζοντας. 'Ήμουν δέσμιος της έλξης - ή ελξη, σέ τελική ανάλυση, δέν είναι παρά τό ακραίο σημείο της απομάκρυνσης. Μέ γοήτευε αύτό τό χρωματιστό, φαγιεντιανοειδές, ύαλωμένο είδωλο, δπου μπορούσα νά διαβάσω, χωρίς νά καταλαβαίνωτίποτε, τό α'ίτιο τοϋ πόθου μου.)
_ Αλήθεια
ΑΛΗΘΕΙΑ. Κάθε γλωσσικό επεισόδιο πού συνδέεται μέ τήν «αίσθηση αλήθειας» πού νιώθει τό ερωτευμένο ύποκείμενο oταν σκέφτεται τόν ερωτά του, είτε στήν περίπτωση πού πιστεύει oτι εΙναι τό μόνο πού βλέπει τό αγαπημένο αντικείμενο «μέσαστήν αλήθεια του»,
1. Ό αλλος είναι τό αγαθό μου καί ή γνώση μου: μόνο έγώ τόν γνωρίζω, τόν κάνω νά ύπάρχει μέσα στήν αλήθεια του.
. Μόνο μέ τόν αλλο νιώθω «ό έαυτός μου». Ξέρω πολύ περισσότερα γιά μένα, απ' oλους αύτούς πού αγνοούν άπλώς καί μόνο αύτό τό στοιχείο πού μέ αφορά: πώς είμαι έρωτευμένος.
(Ό ερωτας τυφλώνει: ή παροιμία ψεύδεται. Ό ερωτας σού ανοίγει διάπλατα τά μάτια, σέ καθιστά οξυδερκή:
«Διαθέτω τήν απόλυτη γνώση γιά σένα, πάνω σ' έσένα». Σχέση τού λογίου μέ τόν αφέντη: κατέχεις κάθε εξbυσία επάνω μου, αλλά κατέχω δλη τή γνώση γιά σένα.) .
Κλειστός, δεν μπορεί να βγεί απο το κάθε σχήμα [υπνοβ] να κάνει τις συνδέσεις με το άλλο, [άυπνη αναμονή, διέγερση] δεν μπορεί να ‘κλείσει’ το σύνολο.
Σημείο που συγκλίνουν αϋπνία-υπνοβασία; Αϋπνοβασία
Εχω την τάση να θεωρώ την αϋπνία ως κατάσταση αγωνίας ανοιχτή, ενώ την υπνοβασία κλειστή.
Ο λόγος του ερωτευμένου, είναι κλεισμένος μέσα κάθε φορά, εξωτερικά παλινδρομεί ανάμεσα στις φράσεις του.
Agony
2. Ό ψυχωτικός ζεί μέ τό φόβο της κατάρρευσης (καί εναντίον αυτού τού φόβου οί διάφορες ψυχώσεις λειτουργούν απλώς ως αμυνες). Άλλά «ό κλινικός φόβος της κατάρρευσης είναι φόβος γιά μιά κατάρρευση πού έχουμε ηδη δοκιμάσει (primitive αgony) [...] καί ύπάρχουν στιγμές πού ενας ασθενής έχει τήν ανάγκη νά ακούσει οτι ή κατάρρευση, ό φόβος τής όποίας ύπονομεύει τή ζωή του, έχει ηδη συντελεστεί». Τό ίδιο φαίνεται νά ισχύει καί γιά τό ερωτικό αγχος: εΙναι ό φόβος ενός πένθους πού έχει ηδη συντελεστεί από τή στιγμήπού αρχισε ό έρωτας, από τή στιγμή πού ένιωσα τή σαγήνη. Θά 'πρεπε κάποιος νά μπορούσε νά μού πεί «Μήνέχεις πιά αγχος. Τόν (τήν) έχεις ηδη χάσει».Το σχήμα είναι κομμένο γύρω γύρω σαν σημείο, όπως τα αντικείμενα/τμήματα του άυπνου δωματίου που προσπαθεί να στήσει το μουσείο, το αρχείο.
Θήκες κρατημένες στον κώδικα [σαν χάρτης της αγάπης], δωμάτια που θα γεμίσουν με τα προσωπικά δεδομένα του κάθε ερωτοβάτη, είναι μια τοπική.
Το κάθε σχήμα του βιβλίου ξεκινά με το επιχείρημα του, η πρώτη πρόταση του, δεν αναφέρεται σ αυτό που είναι αλλά σ αυτό που λέει, δεν είναι εξωτερικός λόγος, δεν υπάρχει λόγος περί έρωτος. Εκκινεί από μια γλωσσική πτυχή
[Όπου σταθείς μέσα στο άυπνο πέλαγος, είναι υπνοβατικό]
δεν είναι φράσεις πλήρεις, μήτρες μη πληρότητας. Οι λέξεις δεν βρίσκουν τη σύνταξη τους, το κάθε σχήμα [εξωτερικά] παρέχει τη φρικίαση του μετεωρισμού. [το αγχος του παρατηρητη του υπνοβάτη]
τα σχήματα [στο μυαλό του ερωτευμένου] δεν συνδέονται με καμία λογική, αναδύονται χωρίς τάξη, δεν υπόκεινται σε σύνταξη, ο ερωτικός λόγος αποτυγχάνει να στήσει το μουσείο [αϋπνία]
κάνει κύκλους,
είναι λόγος οριζόντιος, δεν υπάρχει υπέρβαση, έργο. Τα σχήματα δεν κατατάσσονται δεν οδηγούν προς μια κατασκευή. Το βιβλίο έχει σειρά με βάση τα γράμματα του αλφαβήτου και όχι τάξη.
«Θέλω νά καταλάβω»
ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ. Τό ύποκείμενο αντιλαμβάνεται ξαφνικά τό έρωτικό έπεισόδιο σάν εναν κόμπο από ανεξήγητες αΙτίες καί περιπλεγμένες λύσεις, καί αναφωνεί: «Θέλω νά καταλάβω (τί μοϋ συμβαίνει)!»
1. Τί σκέφτομαι γιά τόν ερωτα; - Μέ δυό λόγια: δέ σκέφτομαι τίποτε. Πολύ θά 'θελα νά ξέρω τί είναι ό ερωτας,
Βρίσκομαι στήν κακοτοπιά τοϋ "Ερωτα δηλαδή στήν έκθαμβωτική μεριά του:
αλλά, όντας μέσα του, τόν βλέπω σάν ϋπαρξη, οχι σάν ουσία. Αυτό, περί τοϋ όποίου θέλω νά μάθω (ό ερωτας), ταυτίζεται μέ τό ύλικό πού χρησιμοποιώ γιάνά μιλήσω (ό έρωτικός λόγος).
