Agony

2. Ό ψυχωτικός ζεί μέ τό φόβο της κατάρρευσης (καί εναντίον αυτού τού φόβου οί διάφορες ψυχώσεις λει­τουργούν απλώς ως αμυνες). Άλλά «ό κλινικός φόβος της κατάρρευσης είναι φόβος γιά μιά κατάρρευση πού έχουμε ηδη δοκιμάσει (primitive αgony) [...] καί ύπάρ­χουν στιγμές πού ενας ασθενής έχει τήν ανάγκη νά ακούσει οτι ή κατάρρευση, ό φόβος τής όποίας ύπονο­μεύει τή ζωή του, έχει ηδη συντελεστεί». Τό ίδιο φαίνε­ται νά ισχύει καί γιά τό ερωτικό αγχος: εΙναι ό φόβος ενός πένθους πού έχει ηδη συντελεστεί από τή στιγμήπού αρχισε ό έρωτας, από τή στιγμή πού ένιωσα τή σα­γήνη. Θά 'πρεπε κάποιος νά μπορούσε νά μού πεί «Μήνέχεις πιά αγχος. Τόν (τήν) έχεις ηδη χάσει».

Αποσπάσματα του ερωτικού λόγου, Μπαρτ, Ρολάν, ΡΑΠΠΑΣ, 1983, σελ.43-44